บนสายธารแห่งแสงดาว...
ช่างยาวไกลและเนินนาน...
ไม่มีแม้เสียงขับขาน...
อันอ่อนหวานเพลิดเพลินใจ...
มิพานพบสัมผัสใด...
นุ่มละมุนอบอุ่นกาย...
เพียงมองเห็นอาจดูคล้าย...
ดาวทั้งหลายอยู่ใกล้กัน...
รวมกลุ่มโอบคลุมฉัน...
ที่มั่นมุ่งพุ่งตรงไป...
แม้นมิมีจุดหมายใด...
ที่ใจนั้นจะฝันหา...
นานแค่ไหนที่ผ่านมา...
อาจนานกว่าที่จะไป...
เนินนานและยาวไกล...
ในสายธารแห่งแสงดาว
สมัครสมาชิก:
ส่งความคิดเห็น (Atom)
6 ความคิดเห็น:
เหมือนเดิน บนลูกโป่ง ความฝัน
ล่องลอย เวียนวน ไปวันวัน
หาดวงใจ ที่ฉัน ทำหายไป
เดินไป วิ่งไป ให้เหนื่อยจิต
อันฝัน ที่คิด มิสดใส
ยังไม่พบ ไม่เห็น ณ หนใด
หายไป ไหนนะ หาไม่เจอ
แล้วอยู่มา วันหนึ่ง จึงฉุดคิด
ว่าฉันผิด ที่ฉันหา บนฟองฝัน
จึงเอานิ้ว จิ้มปุ๊! ฟองแตกพลัน
โอ้ใจฉัน ยังอยู่นี่ ที่ตัวเรา..
ท่วงทำนองแห่งความฝัน
ที่เรานั้นได้เคียงกาย
รวดเร็วดั่งพายุร้าย
ระรัวพัดกระพือโหม
มิทันจะหวนคิด
จิตก็จักถูกจู่โจม
ลมรักพัดถาโถม
ลอยละล่องท่องเที่ยวไป
ณ แห่งที่เธออยู่
จิตรับรู้ ดั่งอยู่ใกล้
จับจองห้องหัวใจ
จะใกล้ไกลใจ คือเธอ..
...........เพลงหลับ.........
...หลับเถิดนะคนดี...
ข้างเธอคืนนี้ ไม่มีฉันอยู่เคียงกาย
อาจจะเหว่ว้า อาจจะใจหาย.....
อาจจะดูคล้ายว่าเธอต้องอยู่เดียวดาย
...หลับเถิดนะคนดี....
แม้ข้ามคืนนี้ไม่มีฉันอยู่ตรงนั้น
แต่ในคืนนี้ เมื่อเธอหลับฝัน......
ที่เธอพบนั้น ในฝันฉันอยู่เคียงเธอ
.....ดึกดื่นในคืนนี้ ....
แม้ไม่มีดวงดาว เป็นเพื่อน...ดวงจันทร์
หากแต่เมฆน้อย ที่ลอยบนฟ้านั้น ...
ยังอยู่เคียงจันทร์....ไกลไกล
และในคืนนี้... ที่เราต้องอยู่ไกลกัน ....
หากแต่ใจฉัน....นั้น....อยู่เคียงเธอ
รัก
รักเธอเสมอเมื่อพบหน้า
รักตลอดเวลาที่ไกลห่าง
รักเธอเสมอไม่จืดจาง
รักเธอไม่วางว่างจากใจ
หนาว
หนาวเหน็บเจ็บจับขั้ว หัวใจ
หนาวลึกถึงข้างใน อกเศร้า
หนาวนี้จะมีใคร รับรู้
หนาวได้ทุกฤดู ยามอยู่เดียวดาย
1สค 2551
สู้ๆสู้ๆ น้องรู้ว่าพี่ทำได้ สู้ๆสู้ต่อไปเกียรติหญิงไทยตายเพื่องาน
สู้ๆสู้ๆ ปู่รู้ว่าหลานทำได้ สู้ๆสู้เข้าไปชีวิตต่อไปจะได้มั่นคง
สู้ๆสู้ๆ หนูรู้ว่าแม่ทำได้ สู้ๆจะสู้ถึงเมื่อไร หนูรอจะมาเกิดนานละนะ
แสดงความคิดเห็น